ฮอกกี้น้ำแข็งกับ ฮอกกี้สนาม - กฎของเกม

บทนำ

จากมุมมองของคนนอก ฮ็อกกี้น้ำแข็งและฮอกกี้สนามอาจดูเหมือนเป็นเกมเดียวกันที่เล่นบนพื้นผิวที่แตกต่างกัน แม้ว่าเป้าหมายของแต่ละเกมจะเหมือนกัน (ทำประตูให้ได้มากกว่าทีมตรงข้าม) แต่กีฬาที่ใช้ไม้ทั้งสองชนิดมีกฎที่แตกต่างกันและแตกต่างกันซึ่งเปลี่ยนจังหวะของเกมอย่างมีนัยสำคัญ

พื้นผิวการเล่น

โดยนัยของชื่อ ความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่างฮ็อกกี้น้ำแข็งและฮอกกี้สนามคือพื้นผิวการเล่น

ฮ็อกกี้น้ำแข็ง

ฮ็อกกี้น้ำแข็งเล่นบนพื้นผิวน้ำแข็งที่ปิดล้อมซึ่งเรียกว่า "ลานสเก็ตน้ำแข็ง" ลานฮอกกี้แห่งนี้ล้อมรอบด้วยสิ่งกีดขวางและหน้าต่างกระจกกันแตกแทนที่จะเป็นเส้นนอกเขตแบบดั้งเดิม ทำให้ผู้เล่นสามารถใช้กำแพงระหว่างเล่นได้อย่างมีเอกลักษณ์ แม้จะไม่มีเส้นขอบนอกสนาม แต่น้ำแข็งยังคงมีเครื่องหมายสีแดงและสีน้ำเงินที่โดดเด่นเพื่อกำหนดกฎต่างๆ

สนามฮอกกี้

เกมฮอกกี้สนามต้องเล่นในสนามหญ้าเทียมในระดับการแข่งขัน ในขณะที่การแข่งขันสมัครเล่นบางรายการสามารถเล่นบนสนามหญ้าได้ สนามหญ้าเทียมเป็นที่ชื่นชอบเพราะช่วยให้ลูกบอลเคลื่อนที่ได้เร็วกว่ามาก

อุปกรณ์

กีฬาฮอกกี้ทั้งหมดมีคุณลักษณะ สามรายการต่อไปนี้:

• ลูกบอล/ลูกซน
• ไม้ (ใช้ตีลูก)
• ตาข่าย/ประตู (ตีลูกเข้า)

ทั้งฮ็อกกี้น้ำแข็งและฮอกกี้สนามมีคุณสมบัติเหล่านี้อุปกรณ์ 3 ชิ้น แต่อุปกรณ์แต่ละประเภทมีความแตกต่างกันมาก

ไอซ์ฮอกกี้

ฮ็อกกี้น้ำแข็งมีลูกบอลที่เรียกว่า "ลูกเป็ด" เด็กซนเป็นแผ่นยางแบนที่เลื่อนแทนการม้วน ซึ่งแตกต่างจากลูกบอลทั่วไป การพิจารณาด้านการออกแบบนี้ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากพื้นผิวการเล่นที่เป็นน้ำแข็งซึ่งปราศจากแรงเสียดทานเป็นส่วนใหญ่ หมายความว่าลูกบอลไม่จำเป็นต้องหมุนเพื่อเคลื่อนที่

ไม้ฮอกกี้โดยทั่วไปประกอบด้วยไม้หรือคาร์บอนไฟเบอร์และมีความสมมาตรโดยพื้นฐาน ทำให้ผู้เล่นสามารถใช้ไม้ทั้งสองด้านได้

เนื่องจากฮ็อกกี้น้ำแข็งเล่นบนน้ำแข็งและมีการปะทะกับผู้เล่นคนอื่นบ่อยครั้ง นักกีฬาจึงต้องสวมอุปกรณ์ต่อไปนี้เพิ่มเติม:

• น้ำแข็ง รองเท้าสเก็ต
• หมวกกันน็อคพร้อมกระบังหน้า
• แผ่นรองไหล่
• ถุงมือ
• กางเกงป้องกัน/บุนวม
• สนับแข้ง
• ข้อศอก แผ่นรอง
• ผ้าปิดปาก

ผู้รักษาประตูฮ็อกกี้น้ำแข็งสวมแผ่นรองพิเศษเพื่อป้องกันตัวเองจากลูกเป็ดที่บินเร็ว (สูงถึง 105 ไมล์ต่อชั่วโมง!) อุปกรณ์เพิ่มเติมนี้ประกอบด้วยแผ่นรองขาที่หนาขึ้น ที่ป้องกันแขนขนาดใหญ่ขึ้น ถุงมือที่ทำหน้าที่เป็นตาข่ายจับเด็กซน หน้ากากแบบเต็มหน้า และไม้ฮอกกี้ขนาดใหญ่พิเศษ

สนามฮอกกี้

ฮอกกี้สนามใช้ลูกบอลพลาสติกกลมทั่วไปแทนลูกซน

ไม้ฮอกกี้สนามที่มีลักษณะเฉพาะคล้ายกับไม้เท้ากลับหัว ปลายไม้ที่ใช้ตีลูกมีลักษณะโค้งมน อย่างไรก็ตาม แตกต่างจากไม้ฮอกกี้น้ำแข็งแบบหลายหน้า ผู้เล่นฮอกกี้สนามไม่สามารถใช้พื้นผิวโค้งมนของไม้ตีหรือส่งบอลได้ แต่จะต้องใช้ด้านที่แบนของไม้เพื่อสัมผัสลูกบอล

ไม่เหมือนกับฮ็อกกี้น้ำแข็งตรงที่ ฮอกกี้สนามไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ป้องกันมากนัก อย่างไรก็ตาม ขอแนะนำให้ใช้อุปกรณ์ดังต่อไปนี้:

• รองเท้าฮอกกี้สนามหรือรองเท้าสำหรับสนามหญ้าเทียม
• สนับศอก
• หน้ากากป้องกันใบหน้าหรือแว่นตานิรภัย
• ผ้าปิดปาก
• ถุงเท้าสูงและสนับแข้ง

คล้ายกับฮ็อกกี้น้ำแข็ง อย่างไรก็ตาม ผู้รักษาประตูต้องสวมอุปกรณ์เพิ่มเติม สิ่งที่น่าสนใจคือกีฬาทั้งสองประเภทต้องใช้อุปกรณ์ผู้รักษาประตูที่เหมือนกันอย่างมาก: หน้ากากแบบเต็มหน้า ที่ป้องกันขาขนาดใหญ่ และถุงมือ/แผ่นรองมือขนาดใหญ่

การเล่นเกม

ในฮอกกี้ทั้งหมด กีฬา วัตถุประสงค์ของเกมนั้นเรียบง่าย – ทำคะแนนให้มากกว่าทีมตรงข้ามโดยการเคาะลูกบอล/ลูกบอลเข้าตาข่ายของทีมอื่น เช่นเดียวกับฟุตบอลหรือลาครอส ผู้เล่นต้องทำให้ตัวเองอยู่ในตำแหน่งทำคะแนนโดยเคลื่อนบอลผ่านกองหลังโดยใช้ความเร็วและการจ่ายบอล แม้จะมีความคล้ายคลึงกันอย่างเห็นได้ชัด แต่กีฬาทั้งสองมีความแตกต่างของกฎที่เข้มงวดซึ่งกำหนดจังหวะของเกมอย่างมาก

ตำแหน่งของผู้เล่น

ไอซ์ฮอกกี้

มีผู้เล่นฮอกกี้น้ำแข็งสามคนบนน้ำแข็งในเวลาใดก็ตาม ผู้เล่นสามคนเป็นกองหน้า สองคนเป็นแนวรับ และอีกคนเป็นผู้รักษาประตู

• กองหน้า: นี่คือตำแหน่งที่รับผิดชอบหลักในการให้คะแนนเกมรุก
• เกมรับ: ผู้เล่นสองคนนี้มีหน้าที่กันลูกฟุตบอลให้ห่างจากผู้รักษาประตู และไม่อนุญาตให้ทีมตรงข้ามเปิดฉากยิง<12
• ผู้รักษาประตู: เช่นเดียวกับกีฬาอื่นๆ ผู้รักษาประตูมีหน้าที่คอยปัดลูกฟุตบอลออกจากตาข่าย ผู้รักษาประตูได้รับอนุญาตให้บล็อกการยิงโดยใช้ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายหรือไม้เท้าของตน

ฮอกกี้สนาม

เนื่องจากมีสนามที่ใหญ่กว่ามาก ฟิลด์ฮอกกี้จึงอนุญาตให้ ผู้เล่นในสนาม 11 คนต่อทีม จำนวนผู้เล่นในแต่ละตำแหน่งอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับแผนการเล่นของโค้ช

• ผู้โจมตี: ตำแหน่งนี้รับผิดชอบในการสร้างเกมรุกส่วนใหญ่ของทีม
• กองกลาง: กองกลางมีหน้าที่รับผิดชอบทั้งในการหยุดการป้องกันและโอกาสในการทำประตูของฝ่ายรุก
• กองหลัง: ตามชื่อที่สื่อถึง กองหลังมีหน้าที่ในการป้องกันตาข่ายและ หยุดไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามทำคะแนน
• ผู้รักษาประตู: ผู้รักษาประตูมีหน้าที่เป็นแนวป้องกันสุดท้าย ผู้รักษาประตูเป็นตำแหน่งเดียวในสนามที่จงใจสัมผัสลูกบอลโดยไม่ใช้ไม้ฮอกกี้

กฎความแตกต่าง

บอดี้-บอล ติดต่อ

ในฮ็อกกี้น้ำแข็ง ผู้เล่นสามารถสัมผัสเด็กซนด้วยทุกส่วนของร่างกาย หากเด็กซนกระเด็นขึ้นไปในอากาศ ผู้เล่นจะได้รับอนุญาตให้คว้ามันขึ้นมาจากอากาศและรีบวางกลับลงบนน้ำแข็ง

ในกีฬาฮอกกี้ ห้ามสัมผัสลูกบอลโดยเด็ดขาด ในความเป็นจริง ผู้เล่นฝ่ายรับไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ร่างกายของตนเพื่อสกัดกั้นการยิงอย่างจงใจ และผู้เล่นฝ่ายรุกไม่ควรที่จะยิงลูกบอลขึ้นไปในอากาศหากผู้เล่นอยู่ในแนวการยิง การสัมผัสทางร่างกายกับลูกบอลในเกมที่ทำให้ทีมใดทีมหนึ่งได้เปรียบจะส่งผลให้หยุดการเล่นทันที

สภาพร่างกาย

ฮ็อกกี้น้ำแข็งขึ้นชื่อว่าเป็นกีฬาที่มีการปะทะกัน “การตรวจร่างกาย” คือการตั้งใจกระแทกใส่ผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม เป็นส่วนสำคัญของการป้องกันการเล่น ในความเป็นจริงแล้ว การปะทะกันได้รับการสนับสนุนอย่างมากในกีฬานี้ โดยผู้ตัดสินอนุญาตให้ผู้เล่นชกต่อยกับทีมตรงข้ามและจะไม่เข้าไปแทรกแซงจนกว่าผู้เล่นคนใดคนหนึ่งจะลงเอยที่พื้น แม้ว่าเหตุผลของความรุนแรงจะมีเหตุผล แต่ฮ็อกกี้น้ำแข็งจะลงโทษผู้เล่นสำหรับการกระทำที่ก้าวร้าวมากเกินไป (รวมถึงการชกต่อย)

ในกีฬาฮอกกี้ มีการควบคุมการสัมผัสอย่างเข้มงวด

การให้คะแนน

ฮ็อกกี้น้ำแข็งมีกฎการให้คะแนนเหมือนกับฟุตบอล ผู้เล่นสามารถทำคะแนนจากที่ใดก็ได้บนพื้นน้ำแข็ง แม้ว่าจะมีการบังคับใช้บทลงโทษล้ำหน้า หมายความว่าผู้เล่นที่โจมตีจะไม่สามารถเล่นข้ามเส้นสีน้ำเงินที่กำหนดได้จนกว่าเด็กซนจะผ่านเส้นนั้นไปแล้ว

ฮอกกี้สนามใช้ "โซนตีลูก" เป็นพิเศษ โซนนี้ซึ่งแสดงในสนามเป็นเส้นรูปตัว D รอบผู้รักษาประตูคือพื้นที่ในสนามเท่านั้นที่ผู้เล่นสามารถทำคะแนนได้

ความแตกต่างอีกประการระหว่างกีฬาทั้งสองชนิดนี้คือ ฮอกกี้สนามไม่มีกฎการล้ำหน้า ซึ่งหมายความว่าผู้เล่นสามารถส่งบอลจากด้านหนึ่งของสนามไปยังอีกด้านได้โดยไม่ลังเล ทำให้สามารถเล่นแบบเบรกอะเวย์ครั้งสำคัญได้

ระยะเวลา

ไอซ์ฮอกกี้

การแข่งขันฮ็อกกี้น้ำแข็งมี 3 ช่วง ช่วงละ 20 นาที เนื่องจากมีจำนวนช่วงไม่เท่ากัน จึงไม่มีช่วงพักครึ่งในฮอกกี้ แต่มีช่วงพัก 10-18 นาที 2 ช่วงหลังจากช่วงแรกและช่วงที่สอง

ฮอกกี้สนาม

ฮอกกี้สนามประกอบด้วยการแข่งขันหกสิบนาที แม้ว่าการแข่งขันจะแบ่งออกเป็นสี่ควอเตอร์สิบห้านาที แต่ละควอเตอร์มีช่วงพักสั้นๆ 2-5 นาที และพักครึ่ง 15 นาทีหลังจากควอเตอร์ที่ 2

จบเกม

ไอซ์ฮอกกี้

ในกรณีส่วนใหญ่ เกมฮ็อกกี้น้ำแข็งจะจบลงหลังจากช่วงที่สาม โดยทีมที่ชนะทำประตูได้มากที่สุด อย่างไรก็ตาม เกมไม่สามารถจบลงด้วยการเสมอกัน หมายความว่าจะมีการแนะนำช่วงต่อเวลาในกรณีที่เกมเสมอกัน ช่วงเวลาต่อเวลาแบบกะทันหันนี้กินเวลาเพียงห้านาทีเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าหลายเกมจบลงด้วยการตัดสินด้วยการยิงลูกโทษที่ตามมา

การยิงลูกโทษจะเห็นผู้เล่นหลายคนจากแต่ละทีมพยายามทำประตูใส่ผู้รักษาประตูฝ่ายตรงข้าม หากคะแนนยังคงเสมอกันหลังจากพยายามแต่ละครั้งสามครั้งการยิงจะดำเนินต่อไปจนกว่าทีมใดทีมหนึ่งจะทำคะแนนได้มากกว่าอีกทีมหนึ่งในที่สุด

ฮอกกี้สนาม

ผู้ชนะในเกมฮอกกี้สนามคือทีมที่ทำคะแนนได้ คะแนนมากที่สุด อย่างไรก็ตาม ในกรณีของการเสมอกันเมื่อสิ้นสุดควอเตอร์ที่สี่ หลายลีกจะใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างกันในการตัดสินผลเสมอกัน บางลีกจะยอมรับผลเสมอโดยไม่มีทีมใดชนะ ลีกอื่นๆ ใช้ช่วงต่อเวลาหนึ่งหรือสองช่วง ซึ่งปกติจะใช้เวลาประมาณแปดถึงสิบห้านาทีเพื่อตัดสินผู้ชนะ

มิฉะนั้น เกมฮอกกี้สนามจะมีรูปแบบการยิงจุดโทษเหมือนฮ็อกกี้น้ำแข็ง แต่โดยทั่วไปจะเป็นสถานการณ์แบบชนะสองในห้าแทนที่จะเป็นดีที่สุดในสาม