REGELS VOOR HET SPEL BULL RIDING - Spelregels

DOEL VAN STIERRIJDEN Rijd acht seconden op een stier en scoor zoveel mogelijk punten met de juiste techniek.

AANTAL SPELERS 1+ speler(s)

MATERIALEN Touw voor stieren, handschoenen, vest, cowboylaarzen, chaps, helmen

SOORT SPEL : Sport

PUBLIEK : 16+

OVERZICHT STIERRIJDEN

Stierenvechten is een extreem snelle en gevaarlijke sport waarbij atleten minstens acht seconden achter elkaar op een springende en schokkende stier proberen te rijden. Hoewel stierenvechten erg populair is in de Verenigde Staten en Mexico, heeft het de afgelopen decennia ook internationaal veel belangstelling gekregen, met name in Zuid-Amerikaanse en Oceanische landen.

De meeste mensen weten niet dat stierenrijden een traditie is die duizenden jaren teruggaat naar het eiland Kreta, de thuisbasis van de Minoïsche beschaving. De Minoïers richtten zich echter meer op het temmen van stieren, niet specifiek op het berijden ervan.

Het populaire idee om een stier op te zadelen voor vermaak was eigenlijk het werk van de 16e en 17e-eeuwse Mexicanen, die ervoor kozen om stieren te berijden tijdens een stierengevecht (een jaripeo ).

Stieren rijden werd in de jaren 1800 geïntroduceerd in de Verenigde Staten toen mensen begonnen te rijden op jonge gecastreerde stieren die bekend staan als 'stieren'. De publieke aantrekkingskracht van deze wedstrijden was echter nooit groot, mogelijk omdat de stieren gewoon niet gewelddadig genoeg waren.

De publieke opinie van Amerikanen over stierenvechten veranderde volledig in het begin van 1900, toen ossen weer werden vervangen door echte stieren. Dit leidde tot de oprichting van twee grote verenigingen voor stierenvechten in de latere jaren van 1900: de Professional Rodeo Cowboys Association (PRCA), die oorspronkelijk Rodeo Cowboy Association (RCA) heette en werd opgericht in 1936, en Professional Bull Riders (PBR). Deze twee verenigingen werden in 1936 opgericht.Liga's houden elk jaar honderden wedstrijden in de Verenigde Staten, waarvan er veel worden uitgezonden op de nationale televisie.

SETUP

UITRUSTING

Touw: Een gevlochten touwhandvat gemaakt van nylon en gras. De berijder kan de stier alleen vasthouden met dit ene handvat. Dit touw wikkelt zich zo om de stier heen dat het de stier aanzet tot heftige bewegingen.

Helm: Hoewel optioneel, worden helmen steeds meer aangemoedigd vanwege de gruwelijke verwondingen die de sport met zich meebrengt. Sommige ruiters kiezen ervoor om een traditionele cowboyhoed te dragen in plaats van een helm.

Vest: De meeste ruiters dragen een beschermend vest om hun torso te beschermen voor het geval de stier hen vertrapt terwijl ze op de grond liggen.

Handschoenen: Handschoenen worden gedragen om een betere grip op het touw van de stier te behouden en om het risico op brandwonden aan het touw te verminderen.

Hoofdstukken: Loszittende lederen beschermers, "chaps" genoemd, worden over de broek van de ruiter gedragen om het onderlichaam verder te beschermen.

Cowboylaarzen: Cowboylaarzen hebben een zool met een diepe nok waardoor ruiters meer controle hebben over de ruitersporen.

DE RODEO

Stierenrijwedstrijden worden vaak 'rodeo's' genoemd. Deze evenementen vinden plaats in grote arena's met een open rechthoekig stuk aarde waarop de ruiters strijden.

Ruiters bestijgen hun stieren in geïmproviseerde stallen die bekend staan als 'bucking chutes' en die aan een kant van het wedstrijdterrein staan. Deze bucking chutes hebben drie hoge muren en een groot metalen hek waar de stieren in en uit gaan.

Deze arena's bevatten ook meerdere uitgangen waar de stieren naartoe moeten rennen nadat een berijder uit het zadel is gegooid.

Het middelste wedstrijdgebied is omheind met zeven voet hoge hekken die ondersteund worden door metalen stangen voor de veiligheid van het publiek. Dit voorkomt dat de stier door het hek breekt en het publiek in gevaar brengt. Ook kunnen ruiters op deze hoogte bovenop het hek springen voor het geval een stier hen blijft achtervolgen.

BULLFIGHTERS

Stierenvechters, ook wel 'rodeoclowns' genoemd, zijn mensen die felle kleding dragen en proberen de stier af te leiden als een berijder eraf wordt gegooid. Deze stierenvechters, die meestal in groepen van drie aanwezig zijn, zijn volledig verantwoordelijk voor de veiligheid van de berijders, omdat een stier van 1500 pond gemakkelijk onherstelbare schade kan toebrengen aan een berijder die op de grond ligt.

Op sommige locaties fungeren stierenvechters ook als secundair entertainment bij de show, waarbij ze de gaten tussen de stierengevechten opvullen.

SPELPLAATS

SCORING

Bij het verlaten van de bucking chute moet een berijder acht seconden op de rug van de stier blijven zitten om een score te krijgen. Een berijder wordt zowel op zijn techniek als op de woestheid van de stier beoordeeld. Zowel de berijder als de stier krijgen een score.

Een ruiter krijgt 50 punten voor de volgende criteria:

• Constante controle en ritme
• Bewegingen die overeenkomen met die van de stier
• Spinnen/controle van de stier

Een stier krijgt 50 punten op basis van de volgende criteria:

• Algemene behendigheid, kracht en snelheid
• Kwaliteit van achterwaartse beenstappen
• Kwaliteit van front-end daalt

Terwijl een ruiter alleen scoort als hij een rit van acht seconden met succes kan voltooien, wordt een stier gescoord voor elke run. Dit is voornamelijk omdat de hoogst scorende stieren worden teruggebracht voor belangrijke wedstrijden, met name finales.

De meeste competities hebben 2 tot 4 juryleden die verantwoordelijk zijn voor het beoordelen van de stier of de ruiter, waarbij hun scores worden gecombineerd en gemiddeld. Een topscore van 100 is mogelijk, hoewel scores in de 90 als uitzonderlijk worden beschouwd.

Wade Leslie is de enige stierruiter die ooit een perfecte 100-punts score heeft behaald met zijn rit in 1991, hoewel de meeste mensen het naar hedendaagse maatstaven slechts als een 85-punts rit beschouwen.

Afhankelijk van de competitie rijden de meeste ruiters maar één stier per dag. Na meerdere wedstrijddagen maken de hoogst scorende ruiters (vaak 20 ruiters) een laatste rit om een winnaar te bepalen.

RIJREGELS

Het zal geen verrassing zijn dat de stierenvechtsport weinig regels kent. Er is echter één belangrijke regel die niet overtreden mag worden en die de sport ongelooflijk moeilijk maakt: er mag altijd maar één hand aan het stierenkoord zitten. Dit betekent dat een berijder, nadat hij is opgestegen, zich tijdens de hele rit slechts met één vooraf bepaalde arm mag vasthouden. Ondertussen wordt de andere arm vaak in de lucht gehouden.

Als een stierenruiter de stier of het zadel aanraakt met zijn vrije arm, een actie die 'slapping' genoemd wordt, wordt zijn/haar run gediskwalificeerd en krijgt hij/zij geen score.

In het geval van materiaalpech of ongewoon gedrag van de stier, mag een berijder een nieuwe rit maken als de jury dit goedkeurt.

EINDE VAN HET SPEL

De ruiter met de hoogste gecombineerde ruiterscore en stierenscore aan het einde van de competitie wordt beschouwd als de winnaar. Meestal is deze eindscore gebaseerd op een enkele rit uitgevoerd door ruiters die zich gekwalificeerd hebben voor de 'short-go', oftewel de finaleronde.