বিষয়বস্তুৰ তালিকা
ম'হ চলোৱাৰ উদ্দেশ্য : সঠিক কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি যিমান পাৰি সিমান পইণ্ট লাভ কৰি আঠ ছেকেণ্ডৰ বাবে ম'হ এটাত সফলতাৰে চলাব।
খোলাৰ সংখ্যা : ১+ খেলুৱৈ(সকল)
উপাদান : ম'হৰ ৰছী, গ্লভছ, ভেষ্ট, কাউবয় বুট, চ্যাপছ, হেলমেট
খেলৰ ধৰণ : ক্ৰীড়া
দৰ্শক :16+
বুল ৰাইডিঙৰ আভাস
বুল ৰাইডিং হৈছে এক অতি দ্ৰুতগতিত আৰু বিপজ্জনক ক্ৰীড়াবিদসকলে কমেও আঠ ছেকেণ্ডৰ বাবে একেৰাহে জপিয়াই আৰু জোকাৰি যোৱা ম'হ এটাত উঠিবলৈ চেষ্টা কৰা দেখা যায়। আমেৰিকা আৰু মেক্সিকোত অত্যন্ত জনপ্ৰিয় হ'লেও বিগত দশকবোৰত বিশেষকৈ দক্ষিণ আমেৰিকা আৰু মহাসাগৰীয় দেশসমূহত ম'হ চলোৱাটোৱে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত যথেষ্ট আগ্ৰহ লাভ কৰিছে।
বেছিভাগৰে অজ্ঞাতভাৱে ম'হ চলোৱাটো হাজাৰ হাজাৰ বছৰ আগৰ এক পৰম্পৰা মিনোয়ান সভ্যতাৰ গৃহ ক্ৰিট দ্বীপলৈ। কিন্তু মিনোয়ানসকলে বিশেষভাৱে ৰাইডিং দিশটোৰ ওপৰত নহয়, ম’হক বশ কৰাতহে বেছি গুৰুত্ব দিছিল।
মনোৰঞ্জনৰ বাবে ম’হৰ চেডল লগোৱাৰ জনপ্ৰিয় ধাৰণাটো আচলতে আছিল ১৬ আৰু ১৭ শতিকাৰ মেক্সিকানসকলৰ কাম, যিসকলে চলাবলৈ বাছি লৈছিল ম'হৰ যুঁজৰ মাজতে ম'হ (এটা jaripeo )।
১৮০০ চনত আমেৰিকাত ম'হ চলোৱাৰ প্ৰচলন হৈছিল যেতিয়া মানুহে “ষ্টিয়াৰ” নামেৰে জনাজাত সৰু স্ত্ৰীকৃত ম'হ চলাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। কিন্তু এই প্ৰতিযোগিতাবোৰৰ ৰাজহুৱা আবেদন কেতিয়াও ডাঙৰ নাছিল, সম্ভৱতঃ কাৰণ ষ্টিয়াৰবোৰ সৰলভাৱে নাছিল1900 চনৰ আৰম্ভণিতে যেতিয়া ষ্টিয়াৰৰ ঠাইত পুনৰ প্ৰকৃত ম'হ ব্যৱহাৰ কৰা হয় তেতিয়া ম'হ চলোৱাৰ বিষয়ে আমেৰিকানসকলৰ জনমত সম্পূৰ্ণৰূপে সলনি হয়। ইয়াৰ ফলত ১৯০০ চনৰ শেষৰ ফালে দুটা ডাঙৰ ম'হ চলোৱা সংস্থা গঠন হয়: ১৯৩৬ চনত প্ৰতিষ্ঠা হোৱা প্ৰফেচনেল ৰ'ডিঅ' কাউবয় এছ'চিয়েচন (PRCA) যাক প্ৰথমে ১৯৩৬ চনত প্ৰতিষ্ঠা হোৱা ৰ'ডিঅ' কাউবয় এছ'চিয়েচন (RCA) বুলি কোৱা হৈছিল, আৰু প্ৰফেচনেল বুল ৰাইডাৰছ (PBR)। এই দুখন লীগে প্ৰতি বছৰে আমেৰিকাত শ শ প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত কৰে, ইয়াৰে বহুতো ৰাষ্ট্ৰীয় টেলিভিছনত সম্প্ৰচাৰিত হয়।
SETUP
EQUIPMENT
বুল ৰছী: নাইলন আৰু ঘাঁহেৰে নিৰ্মিত এটা ব্ৰেইড কৰা ৰছীৰ হেণ্ডেল। এই এটা হেণ্ডেলেৰেহে আৰোহীয়ে ম’হটোক ধৰিব পাৰে। এই ৰছীডালে ম’হটোক এনেদৰে মেৰিয়াই লয় যে ই ম’হটোক হিংস্ৰভাৱে চলাচল কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰে।
হেলমেট: ঐচ্ছিক হ’লেও এই খেলবিধৰ লগত জড়িত ভয়ংকৰ আঘাতৰ বাবে হেলমেট ব্যৱহাৰ কৰাটো ক্ৰমান্বয়ে উৎসাহিত হৈ আহিছে . কিছুমান আৰোহীয়ে হেলমেটৰ পৰিৱৰ্তে পৰম্পৰাগত গোবয় টুপী পিন্ধিবলৈ বাছি লয়।
ভেষ্ট: ম'হটোৱে মাটিত থকাৰ সময়ত ভৰিৰে গচকিলে বেছিভাগ আৰোহীয়ে নিজৰ ধড়ক সুৰক্ষিত কৰিবলৈ সুৰক্ষামূলক ভেষ্ট পিন্ধে .
গ্লভছ: ম'হৰ ৰছীত ভালদৰে ধৰি ৰাখিবলৈ আৰু ৰছী জ্বলোৱাৰ দৃষ্টান্ত কম কৰিবলৈ গ্ল'ভছ পিন্ধা হয়।
See_also: GHOST IN THE GRAVEYARD - খেলা নিয়মঅধ্যায়সমূহ: ঢিলা- ফিটিং চামৰাৰ প্ৰটেক্টৰ, যাক “চেপ” বুলি কোৱা হয়, ৰাইডাৰৰ পেণ্টৰ ওপৰত পিন্ধি আৰু অধিক যোগান ধৰা হয়
কাউবয় বুট: কাউবয় বুটৰ এটা তলুৱা থাকে যিয়ে এটা গভীৰ ৰিজৰ বৈশিষ্ট্য দিয়ে যিয়ে ৰাইডাৰসকলক ৰাইডিং স্পাৰসমূহৰ ওপৰত অধিক নিয়ন্ত্ৰণৰ অনুমতি দিয়ে।
ৰ’ডিঅ’
ব’ল ৰাইডিং প্ৰতিযোগিতাক প্ৰায়ে “ৰ’ডিঅ’” বুলি কোৱা হয়। এই অনুষ্ঠানসমূহ ডাঙৰ ডাঙৰ খেলপথাৰত অনুষ্ঠিত হয় য'ত মাটিৰ বহল মুকলি আয়তাকাৰ অঞ্চল থাকে য'ত ৰাইডাৰসকলে প্ৰতিযোগিতা কৰে।
ৰাইডাৰসকলে নিজৰ ম'হবোৰক “বাকিং চুট” নামেৰে জনাজাত অস্থায়ী ষ্টেবলত মাউণ্ট কৰে, যিবোৰ প্ৰতিযোগিতাৰ এটা মূৰত লাইন কৰে এলাকা. এই বাকিং চুটবোৰৰ তিনিখন ওখ দেৱাল আৰু এটা ডাঙৰ ধাতুৰ গেট থাকে য'ৰ পৰা ম'হবোৰ সোমাই ওলাই যায়।
See_also: আজিও সাধাৰণতে খেলা কৌশলৰ আটাইতকৈ পুৰণি গেম - গেমৰ নিয়মএই এৰিনাবোৰত একাধিক বাহিৰ ওলোৱা ঠাইও থাকে, য'লৈ ম'হবোৰে এজন আৰোহীক চেডেলৰ পৰা পেলোৱাৰ পিছত দৌৰিব লাগে।<৮><৭>মধ্যম প্ৰতিযোগিতা এলেকাত দৰ্শকৰ সুৰক্ষাৰ বাবে ধাতুৰ ৰডেৰে সমৰ্থিত সাত ফুট উচ্চতাৰ ফেন্সিং কৰা হৈছে। ইয়াৰ ফলত ম’হটোৱে বেৰ ভাঙি ভিৰ বিপন্ন কৰিব নোৱাৰে। একেদৰে এই উচ্চতাৰ বাবে অশ্বাৰোহীসকলে বেৰৰ ওপৰত জপিয়াই যাব পাৰে যদিহে ম’হ এটাই তেওঁলোকক খেদি ফুৰে।
ম’হ যুঁজাৰু
ম’হ যুঁজাৰু, যাক প্ৰায়ে “ৰ’ডিঅ’ ক্লাউন” বুলি কোৱা হয় ”, হৈছে এনে ব্যক্তি যিয়ে উজ্জ্বল কাপোৰ পিন্ধে আৰু এজন আৰোহীক পেলাই দিলে ম’হটোক বিচলিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। সাধাৰণতে তিনিজনীয়া গোটত উপস্থিত এই ম’হ যুঁজাৰুসকলে আৰোহীসকলৰ সুৰক্ষাৰ বাবে সম্পূৰ্ণৰূপে দায়বদ্ধ, কিয়নো ১৫০০ পাউণ্ড ওজনৰ ৰেম্পেজিং ম’হ এটাই সহজেই এজন আৰোহীৰ অপ্ৰত্যাৱৰ্তনীয় ক্ষতি কৰিব পাৰে যিয়ে...কিছুমান স্থানত ম'হ যুঁজাৰুসকলেও শ্ব'টোৰ বাবে গৌণ মনোৰঞ্জন হিচাপে কাম কৰে, ম'হ চলোৱাৰ মাজত ক্ৰিয়াৰ ব্যৱধান পূৰণ কৰে।
GAMEPLAY
স্ক’ৰিং
বাকিং চুটৰ পৰা ওলাই অহাৰ লগে লগে স্ক’ৰ লাভ কৰিবলৈ এজন ৰাইডাৰে ম’হৰ পিঠিত সম্পূৰ্ণ আঠ ছেকেণ্ড থাকিব লাগিব। এজন ৰাইডাৰক তেওঁৰ কৌশল আৰু ম’হৰ উগ্ৰতা দুয়োটাতে স্ক’ৰ কৰা হয়। ৰাইডাৰ আৰু ম'হ দুয়োটাই এটা স্ক'ৰ লাভ কৰে।
এজন ৰাইডাৰক তলত দিয়া মাপকাঠীসমূহৰ ওপৰত ৫০ পইণ্টৰ ভিতৰত স্ক'ৰ কৰা হয়:
- নিৰন্তৰ নিয়ন্ত্ৰণ আৰু ছন্দ
- গতিবিলাক মিল থকা ম'হৰ
- ম'হৰ স্পাৰিং/নিয়ন্ত্ৰণৰ সৈতে
এটা ম'হক তলত দিয়া মাপকাঠীৰ ভিত্তিত ৫০ পইণ্টৰ ভিতৰত পোৱা যায়:
- সামগ্ৰিকভাৱে চঞ্চলতা, শক্তি আৰু গতি
- বেক লেগ কিকৰ মানদণ্ড
- ফ্ৰন্ট-এণ্ডৰ মানদণ্ড ড্ৰপ
যদিও এজন ৰাইডাৰে কেৱল তেতিয়াহে স্ক'ৰ কৰে যেতিয়া তেওঁলোকে সফলতাৰে আঠটা পূৰণ কৰিব পাৰে দ্বিতীয় ৰাইডত প্ৰতিটো দৌৰৰ বাবে এটা ম’হ স্ক’ৰ কৰা হয়। ইয়াৰ মূল কাৰণ হ'ল সৰ্বাধিক নম্বৰ পোৱা ম'হবোৰক গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰতিযোগিতা, বিশেষকৈ ফাইনেলৰ বাবে ঘূৰাই অনা হয়।
বেছিভাগ প্ৰতিযোগিতাতে ২-৪ জন বিচাৰক থাকিব যিয়ে ম'হ বা আৰোহীক বিচাৰ কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ, তেওঁলোকৰ স্ক'ৰ একত্ৰিত আৰু গড় হিচাপে . ৯০ৰ দশকৰ স্ক’ৰক ব্যতিক্ৰমী বুলি গণ্য কৰা হয় যদিও ১০০ পইণ্টৰ শীৰ্ষ স্ক’ৰ লাভ কৰিব পাৰি।
ৱেড লেছলি হৈছে একমাত্ৰ ম’হ ৰাইডাৰ যিয়ে ১৯৯১ চনত তেওঁৰ ৰাইডৰ সৈতে নিখুঁত ১০০ পইণ্ট স্ক’ৰ লাভ কৰিছে, যদিও...আজিৰ মানদণ্ডত ইয়াক কেৱল ৮৫ পইণ্টৰ ৰাইড বুলিহে গণ্য কৰে।
প্ৰতিযোগিতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বেছিভাগ ৰাইডে প্ৰতিদিনে মাত্ৰ এটা ম’হহে চলায়। একাধিক দিনৰ প্ৰতিযোগিতাৰ পিছত সৰ্বাধিক নম্বৰ পোৱা ৰাইডাৰসকলে (সততে ২০ জন ৰাইডাৰ) বিজয়ী নিৰ্ণয় কৰিবলৈ শেষবাৰৰ বাবে এটা ৰাইড লয়।
ৰাইডিং নিয়ম
আচৰিত নহয় যে... ম’হ চলোৱাৰ নিয়ম অতি কম। কিন্তু ভংগ কৰিব নোৱাৰা এটা ডাঙৰ নিয়মে খেলবিধক অবিশ্বাস্যভাৱে কঠিন কৰি তোলে: সকলো সময়তে ম’হৰ ৰছীত মাত্ৰ এটা হাতহে থাকিব পাৰে। অৰ্থাৎ এজন ৰাইডাৰে মাউণ্ট কৰাৰ পিছত তেওঁলোকে গোটেই ৰাইডটোত এটা পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত বাহুৰেহে ধৰি ৰাখিব পাৰে। ইফালে আনটো বাহুটো প্ৰায়ে বতাহত ওপৰলৈ তুলি ৰখা হয়।
যদি কোনো ম’হ আৰোহীয়ে ম’হটোক বা মুক্ত বাহুৰে চেডেলটো স্পৰ্শ কৰে, তেন্তে “চৰ চৰ” বুলি কোৱা এটা কাৰ্য্য, তেওঁলোকৰ দৌৰ অযোগ্য বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু তেওঁলোকে লাভ নকৰে এটা স্ক'ৰ।
সঁজুলিৰ বিকলতা বা ম'হৰ পৰা অসাধাৰণ আচৰণৰ ক্ষেত্ৰত, বিচাৰকসকলে অনুমোদন দিলে এজন ৰাইডাৰক পুনৰ ৰাইড কৰাৰ অনুমতি দিয়া হয়।
খেলৰ অন্ত
প্ৰতিযোগিতাৰ শেষত ৰাইডাৰ স্ক'ৰ আৰু বুল স্ক'ৰ সৰ্বাধিক সংযুক্ত কৰা ৰাইডাৰক বিজয়ী বুলি গণ্য কৰা হয়। সাধাৰণতে, এই চূড়ান্ত স্ক'ৰ “শ্বৰ্ট-গ'”, বা চূড়ান্ত ৰাউণ্ডৰ বাবে যোগ্যতা অৰ্জন কৰা ৰাইডাৰসকলে কৰা একক ৰাইডৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হয়।
