BULL RIDING RULES - Κανόνες παιχνιδιού

ΣΤΌΧΟΣ ΤΗΣ ΤΑΥΡΟΚΑΘΆΡΙΣΗΣ : Καβαλήστε με επιτυχία έναν ταύρο για οκτώ δευτερόλεπτα, συγκεντρώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους χρησιμοποιώντας την κατάλληλη τεχνική.

ΑΡΙΘΜΌΣ ΠΑΙΚΤΏΝ : 1+ παίκτης(ες)

ΥΛΙΚΑ : Σχοινί ταύρου, γάντια, γιλέκο, καουμπόικες μπότες, σακάκια, κράνη

ΤΥΠΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ : Αθλητισμός

ΑΚΡΟΑΤΉΡΙΟ : 16+

ΕΠΙΣΚΌΠΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΥΡΟΚΑΘΆΡΙΣΗΣ

Η ιππασία ταύρου είναι ένα εξαιρετικά γρήγορο και επικίνδυνο άθλημα, στο οποίο οι αθλητές προσπαθούν να ιππεύσουν έναν ταύρο που πηδάει και τραντάζεται για τουλάχιστον οκτώ δευτερόλεπτα συνεχόμενα. Αν και εξαιρετικά δημοφιλής στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό, η ιππασία ταύρου έχει συγκεντρώσει σημαντικό διεθνές ενδιαφέρον τις τελευταίες δεκαετίες, ιδίως στις χώρες της Νότιας Αμερικής και των Ωκεανών.

Χωρίς να το γνωρίζουν οι περισσότεροι, η ιππασία ταύρων είναι μια παράδοση που χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω στο νησί της Κρήτης, την πατρίδα του Μινωικού πολιτισμού. Ωστόσο, οι Μινωίτες επικεντρώθηκαν περισσότερο στην εξημέρωση των ταύρων και όχι ειδικά στην ιππασία.

Η εκλαϊκευμένη ιδέα της σέλωσης ενός ταύρου για διασκέδαση ήταν στην πραγματικότητα έργο των Μεξικανών του 16ου και 17ου αιώνα, οι οποίοι επέλεξαν να καβαλήσουν ταύρους στη μέση μιας ταυρομαχίας (ένα jaripeo ).

Η ιππασία ταύρων εισήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1800, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να ιππεύουν νεαρούς ευνουχισμένους ταύρους, γνωστούς ως "steer". Ωστόσο, η απήχηση που είχαν στο κοινό αυτοί οι αγώνες δεν ήταν ποτέ μεγάλη, πιθανώς επειδή τα steer δεν ήταν αρκετά βίαια.

Η κοινή γνώμη των Αμερικανών σχετικά με την ταυροκαθάριση άλλαξε εντελώς στις αρχές της δεκαετίας του 1900, όταν τα μοσχάρια αντικαταστάθηκαν και πάλι με πραγματικούς ταύρους. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία δύο μεγάλων ενώσεων ταυροκαθάρισης στα τέλη της δεκαετίας του 1900: η Professional Rodeo Cowboys Association (PRCA), η οποία αρχικά ονομαζόταν Rodeo Cowboy Association (RCA) και ιδρύθηκε το 1936, και η Professional Bull Riders (PBR). Αυτές οι δύοπρωταθλήματα διοργανώνουν εκατοντάδες διαγωνισμούς κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλοί από τους οποίους μεταδίδονται από την εθνική τηλεόραση.

SETUP

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Σχοινί ταύρου: Μια πλεγμένη λαβή από σχοινί κατασκευασμένη από νάιλον και χορτάρι. Ο αναβάτης μπορεί να κρατηθεί από τον ταύρο μόνο με αυτή τη λαβή. Το σχοινί αυτό τυλίγεται γύρω από τον ταύρο με τέτοιο τρόπο ώστε να ενθαρρύνει τον ταύρο να κινηθεί βίαια.

Κράνος: Αν και προαιρετικά, τα κράνη ενθαρρύνονται όλο και περισσότερο λόγω των τρομακτικών τραυματισμών που σχετίζονται με το άθλημα. Ορισμένοι αναβάτες επιλέγουν να φορούν ένα παραδοσιακό καουμπόικο καπέλο αντί για κράνος.

Γιλέκο: Οι περισσότεροι αναβάτες φορούν προστατευτικό γιλέκο για να προστατεύουν τον κορμό τους σε περίπτωση που ο ταύρος τους ποδοπατήσει ενώ βρίσκονται στο έδαφος.

Γάντια: Τα γάντια φοριούνται για να διατηρείται καλύτερη πρόσφυση στο σχοινί του ταύρου και να μειώνονται οι περιπτώσεις εγκαυμάτων από το σχοινί.

Κεφάλαια: Τα δερμάτινα προστατευτικά, που ονομάζονται "chaps", φοριούνται πάνω από το παντελόνι του αναβάτη για να παρέχουν περαιτέρω προστασία στο κάτω μέρος του σώματος.

Μπότες καουμπόηδων: Οι μπότες καουμπόι έχουν σόλα με βαθιά ράχη που επιτρέπει στους αναβάτες να ελέγχουν καλύτερα τα σπιρούνια ιππασίας.

ΤΟ RODEO

Οι αγώνες ταυροκαθάρισης αναφέρονται συχνά ως "ροντέο". Οι αγώνες αυτοί λαμβάνουν χώρα σε μεγάλες αρένες που διαθέτουν μια ευρεία ορθογώνια περιοχή χώματος, στην οποία οι αναβάτες αγωνίζονται.

Οι αναβάτες καβαλικεύουν τους ταύρους τους σε αυτοσχέδιους στάβλους, γνωστούς ως "bucking chutes", οι οποίοι παρατάσσονται στο ένα άκρο του αγωνιστικού χώρου. Αυτά τα bucking chutes έχουν τρεις ψηλούς τοίχους και μια μεγάλη μεταλλική πύλη από την οποία οι ταύροι εισέρχονται και εξέρχονται.

Αυτές οι αρένες περιέχουν επίσης πολλαπλές εξόδους προς τις οποίες οι ταύροι υποτίθεται ότι τρέχουν αφού ο αναβάτης πέσει από τη σέλα.

Ο μεσαίος χώρος των αγώνων είναι επενδεδυμένος με περίφραξη ύψους επτά ποδιών που υποστηρίζεται από μεταλλικές ράβδους για την ασφάλεια του κοινού. Αυτό αποτρέπει τον ταύρο από το να σπάσει τον φράχτη και να θέσει σε κίνδυνο το πλήθος. Ομοίως, αυτό το ύψος επιτρέπει στους αναβάτες να πηδήξουν στην κορυφή του φράχτη σε περίπτωση που ένας ταύρος συνεχίσει να τους κυνηγάει.

BULLFIGHTERS

Οι ταυρομάχοι, που συχνά αναφέρονται ως "κλόουν του ροντέο", είναι άτομα που φορούν φωτεινά ρούχα και προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή του ταύρου όταν ένας αναβάτης εκτοξεύεται. Συνήθως είναι παρόντες σε ομάδες των τριών ατόμων, αυτοί οι ταυρομάχοι είναι απολύτως υπεύθυνοι για την ασφάλεια των αναβατών, καθώς ένας ταύρος βάρους 1500 κιλών που αφηνιάζει μπορεί εύκολα να προκαλέσει μη αναστρέψιμες ζημιές σε έναν αναβάτη που βρίσκεται στο έδαφος.

Σε ορισμένους χώρους, οι ταυρομάχοι λειτουργούν επίσης ως δευτερεύουσα ψυχαγωγία στο σόου, καλύπτοντας τα κενά στη δράση μεταξύ των ταυρομαχιών.

GAMEPLAY

SCORING

Κατά την έξοδο από το αλεξίπτωτο, ο αναβάτης πρέπει να παραμείνει στην πλάτη του ταύρου για οκτώ ολόκληρα δευτερόλεπτα για να λάβει βαθμολογία. Ο αναβάτης βαθμολογείται τόσο για την τεχνική του όσο και για την αγριότητα του ταύρου. Τόσο ο αναβάτης όσο και ο ταύρος λαμβάνουν βαθμολογία.

Ένας αναβάτης βαθμολογείται με 50 βαθμούς βάσει των ακόλουθων κριτηρίων:

• Συνεχής έλεγχος και ρυθμός
• Οι κινήσεις ταυτίζονται με εκείνες του ταύρου
• Δαγκάνα/έλεγχος του ταύρου

Ένας ταύρος βαθμολογείται με 50 βαθμούς βάσει των ακόλουθων κριτηρίων:

• Συνολική ευκινησία, δύναμη και ταχύτητα
• Ποιότητα των κλωτσιών με το πίσω πόδι
• Ποιότητα του front-end πέφτει

Ενώ ένας αναβάτης βαθμολογείται μόνο αν καταφέρει να ολοκληρώσει επιτυχώς μια διαδρομή οκτώ δευτερολέπτων, ένας ταύρος βαθμολογείται για κάθε διαδρομή. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι ταύροι με την υψηλότερη βαθμολογία επανέρχονται σε σημαντικούς αγώνες, κυρίως σε τελικούς.

Στους περισσότερους διαγωνισμούς υπάρχουν 2-4 κριτές που είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση είτε του ταύρου είτε του αναβάτη, με τις βαθμολογίες τους να συνδυάζονται και να υπολογίζονται κατά μέσο όρο. Μπορεί να επιτευχθεί κορυφαία βαθμολογία 100, αν και οι βαθμολογίες που κυμαίνονται στα 90 θεωρούνται εξαιρετικές.

Ο Wade Leslie είναι ο μόνος αναβάτης ταύρου που έχει επιτύχει ποτέ τέλειο σκορ 100 βαθμών με την ιππασία του το 1991, αν και οι περισσότεροι θεωρούν ότι με τα σημερινά δεδομένα η ιππασία του ήταν μόνο 85 βαθμών.

Ανάλογα με τον διαγωνισμό, οι περισσότεροι αναβάτες ιππεύουν μόνο έναν ταύρο ανά ημέρα. Μετά από πολλές ημέρες διαγωνισμού, οι αναβάτες με την υψηλότερη βαθμολογία (συχνά 20 αναβάτες) κάνουν μια τελευταία ιππασία για να αναδειχθεί ο νικητής.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

Όπως είναι αναμενόμενο, το άθλημα της ταυροκαβάλας έχει πολύ λίγους κανόνες. Ωστόσο, ένας σημαντικός κανόνας που δεν μπορεί να παραβιαστεί κάνει το άθλημα απίστευτα δύσκολο: μόνο το ένα χέρι μπορεί να βρίσκεται στο σχοινί του ταύρου ανά πάσα στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι αφού ένας αναβάτης ανέβει, μπορεί να κρατηθεί μόνο με ένα προκαθορισμένο χέρι καθ' όλη τη διάρκεια της βόλτας. Εν τω μεταξύ, το άλλο χέρι συχνά κρατιέται στον αέρα.

Εάν ένας αναβάτης ταύρου αγγίξει τον ταύρο ή τη σέλα με το ελεύθερο χέρι του, μια ενέργεια που ονομάζεται "χαστούκι", η διαδρομή του αποκλείεται και δεν λαμβάνει βαθμολογία.

Σε περίπτωση βλάβης του εξοπλισμού ή ασυνήθιστης συμπεριφοράς του ταύρου, ο αναβάτης μπορεί να ξανακαβαλήσει τον ταύρο, εφόσον το εγκρίνουν οι κριτές.

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Ο αναβάτης με την υψηλότερη συνδυασμένη βαθμολογία αναβάτη και ταύρου στο τέλος του διαγωνισμού θεωρείται νικητής. Συνήθως, αυτή η τελική βαθμολογία βασίζεται σε μία μόνο διαδρομή που εκτελείται από αναβάτες που προκρίθηκαν για το "short-go" ή τον τελικό γύρο.